សុខ ភក្តី៖ វិធីដែលអតីត "អ្នកខំធ្វើការខ្លាំង" កម្ចាត់ជំងឺគ្រេចឆ្អឹងក្នុងរយៈពេលមួយខែ
មាតិកា៖ មនុស្សសរសេរ៖ | 04.07.2017 19:21:44
វិធីព្យាបាលការឈឺចុកចាប់សន្លាក់ឆ្អឹង
ខ្ញុំចង់ប្រាប់រឿងរបស់ខ្ញុំដល់អ្នកទាំងអស់គ្នាអំពីវិធីដែលខ្ញុំបានកម្ចាត់ជំងឺពុកឆ្អឹងជង្គង់របស់ខ្ញុំ និង ជំងឺគ្រេចឆ្អឹងនៅមួយផ្នែកតូចនៃខ្នងរបស់ខ្ញុំ។
ខ្ញុំមិនមែនគ្រូពេទ្យអីទេ ហើយខ្ញុំក៏មិនពន្យល់ពីរបៀបដែលខ្ញុំព្យាបាលវាដែរ ខ្ញុំគ្រាន់តែប្រាប់អ្នកទាំងអស់គ្នាពីអ្វីដែលបានកើតឡើងប៉ុណ្នោះ។
ខ្ញុំមិនមែនគ្រូពេទ្យអីទេ ហើយខ្ញុំក៏មិនពន្យល់ពីរបៀបដែលខ្ញុំព្យាបាលវាដែរ ខ្ញុំគ្រាន់តែប្រាប់អ្នកទាំងអស់គ្នាពីអ្វីដែលបានកើតឡើងប៉ុណ្នោះ។
ខ្ញុំមានអាយុ 62ឆ្នាំ និងជាសោធនិកម្នាក់។ មុនចូលនិវត្តន៍ ខ្ញុំបានធ្វើការនៅក្នុងហាងចង្ក្រានរំលាយដែកនៅក្នុងរោងចក្ររំលាយធាតុរ៉ែ។
ដំបូង ខ្ញុំគ្រាន់តែជាកម្មករធម្មតានៅទីនោះ ហើយក្រោយមកខ្ញុំបានប្តូរមុខតំណែង និងចាប់ផ្តើមធ្វើការជាវិស្វករសុវត្ថិភាព។
អ្នកដែលដឹងពីការងាររបស់កម្មកររំលាយដែក នឹងយល់ថាវាខុសគ្នាឆ្ងាយពីការងារកម្មករដំដែកធម្មតា។
ពួកគេត្រូវស្ងោររំលាយដែកនៅក្នុងប្រដាប់បំលែង អ្វីដែលកម្មករត្រូវធ្វើគឺអង្គុយ និងចុចគំនាសនិងចុចប៊ូតុង។
ពួកយើងធ្វើគ្រប់យ៉ាងតាមរបៀបបុរាណ។
បើចាំបាច់ យើងប្រើប៉ែល និងជួនកាលឃ្នាស់។ នៅជិតឡរំលាយគឺក្តៅខ្លាំងណាស់ ហើយគ្មានកន្លែងគេចផុតពីភាពស្ងួតភ្លាមៗនោះទេ។ ខ្ញុំស្ទើរបំផ្លាញជង្គង់ និងផ្នែកតូចនៃខ្នងរបស់ខ្ញុំទៅហើយ។
ដំបូង ខ្ញុំគ្រាន់តែជាកម្មករធម្មតានៅទីនោះ ហើយក្រោយមកខ្ញុំបានប្តូរមុខតំណែង និងចាប់ផ្តើមធ្វើការជាវិស្វករសុវត្ថិភាព។
អ្នកដែលដឹងពីការងាររបស់កម្មកររំលាយដែក នឹងយល់ថាវាខុសគ្នាឆ្ងាយពីការងារកម្មករដំដែកធម្មតា។
ពួកគេត្រូវស្ងោររំលាយដែកនៅក្នុងប្រដាប់បំលែង អ្វីដែលកម្មករត្រូវធ្វើគឺអង្គុយ និងចុចគំនាសនិងចុចប៊ូតុង។
ពួកយើងធ្វើគ្រប់យ៉ាងតាមរបៀបបុរាណ។
បើចាំបាច់ យើងប្រើប៉ែល និងជួនកាលឃ្នាស់។ នៅជិតឡរំលាយគឺក្តៅខ្លាំងណាស់ ហើយគ្មានកន្លែងគេចផុតពីភាពស្ងួតភ្លាមៗនោះទេ។ ខ្ញុំស្ទើរបំផ្លាញជង្គង់ និងផ្នែកតូចនៃខ្នងរបស់ខ្ញុំទៅហើយ។
ការឈឺចុកចាប់មិនដាច់មានផលប៉ះពាល់អវិជ្ជមានលើរាងកាយរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំចាស់ខ្លាំងណាស់ក្នុងរយៈពេល 3ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។
វាជារឿងល្អដែលខ្ញុំមានសិទ្ធិចូលនិវត្តន៍នៅអាយុ 50 ឆ្នាំដោយសារប្រវត្តិការងារយូរអង្វែងនៅក្នុងអាជីពគ្រោះថ្នាក់។
ខ្ញុំគ្រាន់តែគ្មានកម្លាំងដែលនៅសេសសល់ដើម្បីឈរប៉ុណ្ណោះ។
ខ្ញុំអាចឈរបានកាលពីឆ្នាំមុនគឺដោយសារតែ ថ្នាំស្ពឹក ប៉ុណ្ណោះ។
ខ្ញុំមានសំណាង ព្រោះមានមុខតំណែងទំនេរមួយសម្រាប់វិស្វករ។
ការងារថ្មីនេះមានភាពងាយស្រួលជាងមុនច្រើន និងស្ថិតនៅឆ្ងាយពីឡរំលាយ។
វាមិនប៉ះពាល់ដល់សុខភាពខ្ញុំ និងមានអត្ថប្រយោជន៍លើការឈឺចាប់ដែលមានស្រាប់របស់ខ្ញុំ។
ការឈឺចុកចាប់បានអន់បន្តិច ហើយខ្ញុំថែមទាំងអាចធ្វើការដោយមិនបាច់ប្រើថ្នាំស្ពឹកមួយរយៈទៀតផង។
ប៉ុន្តែបីឆ្នាំមុនខ្ញុំចូលនិវត្តន៍មែនទែន ខ្ញុំបានជួបគ្រោះថ្នាក់។
ជើងខ្ញុំរយះយ៉ាងធំពេលខ្ញុំទៅដើរលេខស្ទូចត្រី។
ការឈឺចុកចាប់ និងការប្រើប្រាស់ថ្នាំស្ពឹកបន្ថែមទៀតបានប៉ះពាល់ដល់តុល្យភាពដ៏ផុយស្រួយរបស់ឆ្អឹង ហើយខ្ញុំមានការឈឺចុកចាប់ដូចគេចាក់នៅក្នុងជង្គង់ និងផ្នែកតូចនៃខ្នងរបស់ខ្ញុំ។
ព្រោះតែរបួសនេះ ជំងឺពុកសន្លាក់របស់ខ្ញុំវិវត្តន៍យ៉ាងរហ័ស។
ខ្ញុំមិនចង់នឹកឃើញដល់រយៈពេលបីឆ្នាំនោះទេ។
វាគឺជាការរស់នៅក្នុងនរកសុទ្ធសាធ! ពេលព្រឹកប្រពន្ធខ្ញុំចាក់ថ្នាំឌីក្លូហ្វេណាកឲ្យខ្ញុំមួយម្ជុល រួចខ្ញុំចាក់មួយម្ជុលទៀតនៅកន្លែងធ្វើការ និងមួយម្ជុលទៀតពេលខ្ញុំត្រឡប់មកដល់ផ្ទះពេលល្ងាច។
អ្នកទាំងអស់គ្នាអាចឆ្ងល់ថា ហេតុអីបានជាខ្ញុំមិនចូលនិវត្តន៍? ខ្ញុំជួយឧបត្ថម្ភដល់កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ។
គេមានកូនប្រុសទើបនឹងកើតម្នាក់ ហើយគេបានបាត់បង់ការងារទៀត។
ខ្ញុំត្រូវជួយឧបត្ថម្ភដល់គ្រួសាររបស់គេ។
ឆ្នាំមុនខ្ញុំដើរដោយមានឈើច្រត់។ មុនពេលពិនិត្យសុខភាពបន្ទាប់ ខ្ញុំបានសរសេរលិខិតលាឈប់ពីការដោយស្ម័គ្រចិត្ត។
យ៉ាងណា ខ្ញុំគង់តែមិនអាចជាប់ការពិនិត្យសុខភាពនេះដដែល។
យ៉ាងណា ខ្ញុំគង់តែមិនអាចជាប់ការពិនិត្យសុខភាពនេះដដែល។
វិធីដែលខ្ញុំព្យាបាលខ្លួនឯង
ផ្អែកលើបទពិសោធន៍ដ៏ហូរហៀររបស់ខ្ញុំជុំវិញជំងឺសន្លាក់ឆ្អឹង ខ្ញុំអាចនិយាយបានថា ធម្មតាគ្រូពេទ្យស្គាល់តែថ្នាំកុងដ្រូសាមីនតែប៉ុណ្ណោះ។
ជួនកាលគេក៏ចេញវេជ្ជបញ្ជាថ្នាំអ៊ីដ្រូកូទីសូន ឬ ឌីប្រ៉ូស្ប៉ាន។
ជួនកាលគេក៏ចេញវេជ្ជបញ្ជាថ្នាំអ៊ីដ្រូកូទីសូន ឬ ឌីប្រ៉ូស្ប៉ាន។
វាគ្មានប្រសិទ្ធភាពទេ!
លើសពីនេះ ការចាក់ថ្នាំឌីក្លូហ្វេណាកញឹកញាប់ ដែលខ្ញុំត្រូវធ្វើដើម្បីបន្ថយការឈឺចុកចាប់ ធ្វើឲ្យឈឺក្រពះ។ ខ្ញុំត្រូវបន្ថែមស៊ុបនីត្រាតនៃប៊ីស្មុតដើម្បីការពារទ្រនាប់ក្រពះ។
ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងស្វែងរកដំណោះស្រាយដែលមានប្រសិទ្ធភាព ខ្ញុំត្រូវវះបួនថ្នេរដើម្បីយកសារធាតុរាវចេញ។
លើកចុងក្រោយដែលខ្ញុំយកវាចេញ មានខ្ទុះទៀតផង។ គ្រូពេទ្យបានប្រាប់ខ្ញុំថា មើលតាមស្ថានភាពជំងឺ ខ្ញុំនឹងត្រូវទទួលការវះកាត់ឆាប់ៗ ជាការវះកាត់ដាក់ឧបករណ៍ជំនួសឆ្អឹងសន្លាក់។
គ្រូពេទ្យនឹងដាក់គ្រាប់អង្គុញជង្គង់ដ៏ធំមួយដើម្បីជំនួសគ្រាប់អង្គុញដែលឥតប្រយោជន៍របស់ខ្ញុំ។
ហើយខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមសិក្សាអំពីការវះកាត់នេះ។
តាមពិត ទោះបីការវះកាត់ប្តូរគ្រាប់អង្គុញនេះបានជោគជ័យ ខ្ញុំក៏នៅតែត្រូវដើរដោយប្រើឈើច្រត់ដែរ។ ហើយការវះកាត់ត្រូវចំណាយយ៉ាងតិច 4000$។
នោះជាការតម្លៃវះកាត់ប្តូរគ្រាប់អង្គុញធម្មតានៅស្រុកថៃ តែបើនៅស្រុកខ្មែរយើងវិញមានតម្លៃថោកជាងនោះ 1000$ តែមានហានិភ័យខ្ពស់។
និយាយដោយខ្លី ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តចំណាយពេលគិតឲ្យបានល្អិតល្អន់សិន។
លើកចុងក្រោយដែលខ្ញុំយកវាចេញ មានខ្ទុះទៀតផង។ គ្រូពេទ្យបានប្រាប់ខ្ញុំថា មើលតាមស្ថានភាពជំងឺ ខ្ញុំនឹងត្រូវទទួលការវះកាត់ឆាប់ៗ ជាការវះកាត់ដាក់ឧបករណ៍ជំនួសឆ្អឹងសន្លាក់។
គ្រូពេទ្យនឹងដាក់គ្រាប់អង្គុញជង្គង់ដ៏ធំមួយដើម្បីជំនួសគ្រាប់អង្គុញដែលឥតប្រយោជន៍របស់ខ្ញុំ។
ហើយខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមសិក្សាអំពីការវះកាត់នេះ។
តាមពិត ទោះបីការវះកាត់ប្តូរគ្រាប់អង្គុញនេះបានជោគជ័យ ខ្ញុំក៏នៅតែត្រូវដើរដោយប្រើឈើច្រត់ដែរ។ ហើយការវះកាត់ត្រូវចំណាយយ៉ាងតិច 4000$។
នោះជាការតម្លៃវះកាត់ប្តូរគ្រាប់អង្គុញធម្មតានៅស្រុកថៃ តែបើនៅស្រុកខ្មែរយើងវិញមានតម្លៃថោកជាងនោះ 1000$ តែមានហានិភ័យខ្ពស់។
និយាយដោយខ្លី ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តចំណាយពេលគិតឲ្យបានល្អិតល្អន់សិន។
ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តចំណាយពេលគិត គិតហើយគិតទៀតអំពីជោគវាសនាអនាគតរបស់ខ្ញុំ។
ខ្ញុំអាចឃើញថាគ្មានផ្លូវណាដែលខ្ញុំអាចចៀសផុតពីភាពពិការបានឡើយ។ ហើយខ្ញុំក៏គ្មានលុយច្រើនដល់ម្លឹងដែរ!
ខ្ញុំនិងប្រពន្ធខ្ញុំបានគិតរួមគ្នា និងបានជជែកពីការវះកាត់នេះ (គាត់អាចរកស៊ីបានធម្មតា) ហើយយើងក៏សម្រេចចិត្តទទួលការវះកាត់។ ក្នុងវ័យ 61ឆ្នាំ ជីវិតនៅមិនទាន់ចប់នៅឡើយទេ ហើយលុយក៏អ៊ីចឹងដែរ...លុយគឺសម្រាប់តែប៉ុណ្ណឹង គឺសម្រាប់ចាយវាយ។
ហើយភ្លាមៗនោះអព្ភូតហេតុបានកើតឡើង!
គិតទៅខ្ញុំជំពាក់រឿងនេះនឹងប្រពន្ធខ្ញុំ។
គាត់មានមិត្តកាលពីនៅរៀនម្នាក់ ដែលជាប្រពន្ធរបស់មន្ត្រីសាលាក្រុង។ គេម្នាក់នេះក៏ជួបបញ្ហាឈឺជង្គង់ដូចខ្ញុំដែរ។
ប្រហែលមិនឈឺខ្លាំងដូចខ្ញុំទេ។
គាត់មានមិត្តកាលពីនៅរៀនម្នាក់ ដែលជាប្រពន្ធរបស់មន្ត្រីសាលាក្រុង។ គេម្នាក់នេះក៏ជួបបញ្ហាឈឺជង្គង់ដូចខ្ញុំដែរ។
ប្រហែលមិនឈឺខ្លាំងដូចខ្ញុំទេ។
ថ្ងៃមួយប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំបានដើរនៅតាមផ្លូវ ស្របពេលដែលឡានមួយបានឈប់នៅក្បែរគាត់។
មន្ត្រីនោះបានចេញពីឡាន និងដើរយ៉ាងលឿនឆ្ពោះទៅកាន់ហាង។
មន្ត្រីនោះបានចេញពីឡាន និងដើរយ៉ាងលឿនឆ្ពោះទៅកាន់ហាង។
នៅថ្ងៃនោះ សោភា (ប្រពន្ធខ្ញុំ) បានទូរសព្ទទៅមិត្តរបស់គាត់ និងបានចាប់ផ្តើមសួរសំណួរពីវិធីដែលលោករិទ្ធព្យាបាលជង្គង់របស់គាត់។
គាត់មិនធ្វើការវះកាត់អីទេ បើតាមពួកយើងដឹង។ ណាមួយ ក្រោយការវះកាត់ក៏គ្មាននរណារត់ដូចនេះដែរ។
គាត់មិនធ្វើការវះកាត់អីទេ បើតាមពួកយើងដឹង។ ណាមួយ ក្រោយការវះកាត់ក៏គ្មាននរណារត់ដូចនេះដែរ។
សោភាប្រពន្ធខ្ញុំបានជួយសង្គ្រោះខ្ញុំ ខ្ញុំដឹងគុណដល់គាត់ខ្លាំងណាស់។
តាមពិតនេះគឺដោយសារ ផលិតផលថ្មីមួយឈ្មោះ Flekosteel ។
ប្តីរបស់គាត់បានប្រើផលិតផលនេះ ហើយក្នុងពេលមួយខែគាត់អាចឈរបានវិញ។ ហើយខ្ញុំសូមបញ្ជាក់ម្តងទៀតថា - ក្នុងពេលមួយខែ!
ពួកយើងរីករាយផង និងអន់ចិត្តផងក្នុងពេលតែមួយ។
ផលិតផលនេះមិនមានលក់នៅក្នុងប្រទេសយើងទេ។
ហើយយើងមិនដឹងពីរបៀបកុម្ម៉ង់វានៅអាមេរិក ដែលគ្រប់យ៉ាងមានលក់តែតាមវេជ្ជបញ្ជាប៉ុណ្ណោះ។
ទីមួយ ពួកយើងបានបន្តរៀបចំត្រៀមទទួលការវះកាត់។
ផលិតផលនេះមិនមានលក់នៅក្នុងប្រទេសយើងទេ។
ហើយយើងមិនដឹងពីរបៀបកុម្ម៉ង់វានៅអាមេរិក ដែលគ្រប់យ៉ាងមានលក់តែតាមវេជ្ជបញ្ជាប៉ុណ្ណោះ។
ទីមួយ ពួកយើងបានបន្តរៀបចំត្រៀមទទួលការវះកាត់។
មួយខែកន្លះក្រោយមក មិត្តភក្តិរបស់សោភាបានទូរសព្ទមក និងប្រាប់យើងថាប្រទាល Flekosteel ទទួលបានវិញ្ញាបនបត្រនៅក្នុងប្រទេសយើងហើយ។
ប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំបានសុំឲ្យមិត្តរបស់គាត់ស្វែងរកព័ត៌មានបន្ថែម ហើយគ្រប់យ៉ាងក៏ត្រូវបានបញ្ជាក់! ឥឡូវពួកយើងអាចទិញផលិតផលបានហើយ ប៉ុន្តែគួរឲ្យស្តាយគឺមានតែនៅលើវែបសាយផ្លូវការតែប៉ុណ្ណោះ។
ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំគឺជាអតិថិជនម្នាក់ក្នុងចំណោមអតិថិជនដំបូងដែលបានកុម្ម៉ង់!
ប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំបានសុំឲ្យមិត្តរបស់គាត់ស្វែងរកព័ត៌មានបន្ថែម ហើយគ្រប់យ៉ាងក៏ត្រូវបានបញ្ជាក់! ឥឡូវពួកយើងអាចទិញផលិតផលបានហើយ ប៉ុន្តែគួរឲ្យស្តាយគឺមានតែនៅលើវែបសាយផ្លូវការតែប៉ុណ្ណោះ។
ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំគឺជាអតិថិជនម្នាក់ក្នុងចំណោមអតិថិជនដំបូងដែលបានកុម្ម៉ង់!
Flekosteel
ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមព្យាបាលក្បាលជង្គង់ និងផ្នែកតូចនៃខ្នងរបស់ខ្ញុំ។
ហើយអ្នកមានដឹងទេ វាបានចាប់ផ្តើមមានប្រសិទ្ធភាព! ដំបូងខ្ញុំគិតថាវាមានប្រសិទ្ធភាពដូចថ្នាំស្ពឹក ព្រោះប្រមាណ 5-10នាទីបន្ទាប់ពីលាប ការឈឺចាប់បានអន់ថយ។
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ប្រសើរឡើងច្រើនណាស់ សូម្បីតែផ្នែកតូចនៃខ្នងរបស់ខ្ញុំក៏លែងឈឺដែរ។
និយាយតាមត្រង់ ខ្ញុំបានបោះបង់លើការព្យាបាលវាយូរមកហើយ។
ខ្ញុំគិតថាយ៉ាងហោចណាស់ខ្ញុំគួរតែចេះថែទាំជង្គង់។ ហើយខ្ញុំក៏ជិតចូលវះកាត់ដែរ! ប៉ុន្តែមួយអាទិត្យបន្ទាប់ពីលាបប្រទាលនេះ ខ្ញុំអាចបត់ជង្គង់ និងពាក់ស្បែកជើងខ្លួន៕
ងបានដោយមិនបាច់ប្រើឧបករណ៍ជំនួយ ពេលនោះខ្ញុំដឹងថា Flekosteel ពិតជាព្យាបាលបានល្អមែន!
ហើយអ្នកមានដឹងទេ វាបានចាប់ផ្តើមមានប្រសិទ្ធភាព! ដំបូងខ្ញុំគិតថាវាមានប្រសិទ្ធភាពដូចថ្នាំស្ពឹក ព្រោះប្រមាណ 5-10នាទីបន្ទាប់ពីលាប ការឈឺចាប់បានអន់ថយ។
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ប្រសើរឡើងច្រើនណាស់ សូម្បីតែផ្នែកតូចនៃខ្នងរបស់ខ្ញុំក៏លែងឈឺដែរ។
និយាយតាមត្រង់ ខ្ញុំបានបោះបង់លើការព្យាបាលវាយូរមកហើយ។
ខ្ញុំគិតថាយ៉ាងហោចណាស់ខ្ញុំគួរតែចេះថែទាំជង្គង់។ ហើយខ្ញុំក៏ជិតចូលវះកាត់ដែរ! ប៉ុន្តែមួយអាទិត្យបន្ទាប់ពីលាបប្រទាលនេះ ខ្ញុំអាចបត់ជង្គង់ និងពាក់ស្បែកជើងខ្លួន៕
ងបានដោយមិនបាច់ប្រើឧបករណ៍ជំនួយ ពេលនោះខ្ញុំដឹងថា Flekosteel ពិតជាព្យាបាលបានល្អមែន!
ក្នុងពេល 2សប្តាហ៍ ខ្ញុំអាចដើររយៈពេលកន្លះម៉ោងដោយគ្មានការឈឺចុកចាប់នៅក្នុងជង្គង់! ខ្ញុំពិតជាកំពង់ជះសះស្បើយមែន! ពីរសប្តាហ៍ក្រោយទៀត ខ្ញុំបានចាត់ទុកខ្លួនឯងថាជាមនុស្សមានសុខភាពល្អធម្មតា ខ្ញុំមិនមានឈឺចុកចាប់អីទៀតទេ! ខ្ញុំអាចបត់ជើង ដើរផ្លូវឆ្ងាយ និងជិះកង់បាន (ខ្ញុំចូលចិត្តជិះកង់ណាស់)។
ខ្ញុំអាចជិះកង់បានម្តងទៀត និងអាចដើររយៈពេល 2 ម៉ោង។
ចាប់ពីពេលខ្ញុំបានជាសះស្បើយ គឺវាមានពេលកន្លះឆ្នាំហើយ។
គ្មានការឈឺចុកចាប់ទៀតទេ! ទោះបីខ្ញុំឈប់ប្រើ Flekosteel ជាច្រើនខែកន្លងទៅក៏ដោយ។
ឥឡូវខ្ញុំទៅដើរកម្សាន្តស្ទូចត្រី ធ្វើការក្នុងសួនច្បារនៅតាមជនបទ ហើយខ្ញុំចូលចិត្តនៅផ្ទះមើលថែចៅប្រុសខ្ញុំណាស់! ខ្ញុំនិងប្រពន្ធខ្ញុំកំពុងរៀបគម្រោងទៅដើរលេងសៀមរាបទាំងអស់គ្នា! ប្រពន្ធខ្ញុំចង់ទៅឃើញប្រាសាទបុរាណផ្ទាល់ភ្នែកណាស់។
គ្មានការឈឺចុកចាប់ទៀតទេ! ទោះបីខ្ញុំឈប់ប្រើ Flekosteel ជាច្រើនខែកន្លងទៅក៏ដោយ។
ឥឡូវខ្ញុំទៅដើរកម្សាន្តស្ទូចត្រី ធ្វើការក្នុងសួនច្បារនៅតាមជនបទ ហើយខ្ញុំចូលចិត្តនៅផ្ទះមើលថែចៅប្រុសខ្ញុំណាស់! ខ្ញុំនិងប្រពន្ធខ្ញុំកំពុងរៀបគម្រោងទៅដើរលេងសៀមរាបទាំងអស់គ្នា! ប្រពន្ធខ្ញុំចង់ទៅឃើញប្រាសាទបុរាណផ្ទាល់ភ្នែកណាស់។
ពេលដែលអ្នកមានសុខភាពល្អ ការលែងជាមួយចៅមិនរំខានអ្នកឡើយ ផ្ទុយទៅវិញវានាំមកនូវភាពរីករាយ។
ដូច្នេះបើសិនជាអ្នកមានជំងឺខះទឹកសន្លាក់ ជំងឺពុកឆ្អឹង ឬឈឺសន្លាក់ឆ្អឹង ឬថាអ្នកឈឺសន្លាក់និងឈឺខ្នង នោះសូមកត់ត្រាព័ត៌មានរបស់ខ្ញុំ៖ Flekosteel - ព្យាបាលសន្លាក់!
No comments:
Write comments